"พระยอดขุนพลปรกโพธ์ฐานสำเภา กรุเมืองพร้าว"พิมพ์เล็ก หรือพระนางสามผิว(เพราะพระเมื่อตอนขึ้นกรุมาใหม่ๆมีกลิ่นหอม) แตกกรุเมื่อปี พ.ศ. ๒๔๙๖ บริเวณหลังบ้าน นายคำ นวลปิง ซึ่งบริเวณนั้นเคยเป็นวัดร้างมาก่อน มีซากอิฐและซากปะหลักหักพังกองอยู่ ซึ่งบ่งบอกได้ว่าเป็นวิหารเก่า มีคนไปขุดแมงมัน ซึ่งเจอรูแมงมันอยู่บริเวณฐานพระพุทธรูป เมื่อขุดไปจึงพบกรุพระเก่า มีพระพุทธรูปเนื้อสัมฤทธิ์วางรวมกันอยู่ มีทั้งองค์เล็กและองค์ใหญ่เป็นร้อยองค์ และมีบางส่วนโดยเฉพาะพิมพ์ฐานสำเภาก็เคยแตกกรุแถบแม่แตงและอำเภอฝาง ซึ่งพระขนาดเล็กมักแป๊ะติดไว้ที่ผนังฐานพระพุทธรูปด้านใน บ้างก็วางรวมกันอยู่ เป็นพระเชียงแสนพิมพ์ปรกโพธิ์ เนื้อตะกั่วสนิมแดง และพระเนื้อดินพิมพ์ปรกโพธิ์ฐานเรือสำเภา สมัยนั้นชาวบ้านส่วนใหญ่มักไม่กล้า นำกลับมาไว้ที่บ้าน เพราะกลัวขึด ( กลัวมีอันเป็นไป ) เช่น กลัวเสียชีวิต กลัวเจ็บไข้ได้ป่วย กลัวเด็กร้องไห้ กลัวหมาเห่ากลางคืน เป็นต้น บางคนที่ไม่กลัวก็จะนำกลับมาบูชาไว้ที่บ้าน บางคนก็ไม่เป็นไรไม่มีอะไรเกิดขึ้น บางคนเอากลับมาบ้าน เด็กร้องไห้ไม่หยุดบ้าง หมาเห่าทั้งคืนบ้าง จนต้องนำพระกลับไปคืนไว้ที่เดิม
พระยอดขุนพลฐานสำเภา กรุเมืองพร้าว มีพุทธคุณโดดเด่นทาง เมตตามหานิยม แคล้วคลาดปลอดภัย อยู่ร่มเย็นเป็นสุข เจริญรุ่งเรือง แทบจะกลายเป็นตำนานพระสกุลเชียงใหม่ไปแล้ว องค์นี้เนื้อแดงอมเขียวนิดๆคราบกรุและรักเก่าติดประปรายทั่วองค์พระ มีเสน่ห์ ฟอร์มเต็ม ดูง่ายแต่หายาก นานๆจะได้เต็มองค์ ท่านใดชอบติดต่อสอบถามได้ครับ