ตะกรุด หลวงพ่อ เนียม วัดน้อย ยาว 4.2 นิ้วเส้นผ่านศูนย์กลาง 1.2เซนติเมตรโดยประมาณ เป็นตะกรุดโทนตะกั่วแก่ปรอท ตะกั่วเก่าจนขึ้นไข ..ลงรักแดง(รักจีน) ถักเชือกสองชั้น ...ชั้นแรกเป็นลายพัน ..จากนั้นถักขึ้นลายเกลียวถี่ทับเป็นชั้นที่สอง ซึ่งตะกรุดลายเกลียวถี่และลายชานหมากถือเป็นลายถักมาตรฐานในการเล่นหาตะกรุดหลวงพ่อเนียมครับ ส่วนตะกั่วก็มีส่วนผสมของปรอทซึ่งหลวงพ่อฯรีดหลอมเองครับ มาว่ากันที่ประวัติอย่างย่อ ... หลวงพ่อเนียมมีอายุยืนยาวถึง ๔ รัชกาล เกิดเมื่อ พ.ศ. ๒๓๗๒ ในรัชกาลที่ ๓ ของกรุงรัตนโกสินทร์ ว่ากันว่าท่านเป็นศิษย์ของสมเด็จพุฒาจารย์(โต)พรหมรังสี...เรื่องการสร้างวัตถุมงคลของท่านนั้นพระเครื่องส่วนใหญ่จะเป็นเนื้อตะกั่วแก่ปรอท ...การทำปรอทให้แข็งในสมัยโน้นไม่ใช่ของง่ายนัก ต้องใช้คาถาอาคม ทั้งต้องทำในฤดูฝนฤดูเดียวเท่านั้น เพราะพืชบางอย่าง เช่น ใบแตงหนู ซึ่งขึ้นในท้องนา จะขึ้นในฤดูฝน ส่วนผสมต่างๆ มีใบสลอด, ข้าวสุกฯลฯ หลวงพ่อท่านจะเอาของสามอย่างมาโขลกปนกันเพื่อไล่ขี้ปรอทออกให้หมด ทั้งนี้เพื่อให้ได้ปรอทขาวที่สุด การโขลกจะต้องโขลกและกวนอยู่ถึง ๗ วัน จึงจะเข้ากัน พอครบ ๗ วันเอาไปตากแดดเสร็จแล้วนำเอาไปกวนต่อจนเข้ากันดี จึงทำการแยกชั่งเป็นส่วนๆ ส่วนละหนึ่งบาทต่อจากนั้นเอาไปใส่ครกหิน เติมกำมะถันและจุนสีโขลกตำให้เข้ากัน โดยใช้เวลาทำตอนกลางคืนเท่านั้น ทำเช่นนั้นอยู่ ๓ คืนจึงเอาปรอทใส่ลงไปในกระปุกเหล้าเกาเหลียง ผสมกับตะกั่วเอาเข้าไฟสุมอยู่ถึง ๗ วัน บางครั้งอุณหภูมิสูงจัดจนกระปุกเหล้าเกาเหลียงแตกเสียหายก็มี การสุมไฟสุมเฉพาะเวลากลางวัน ส่วนเวลากลางคืนทำพิธีปลุกเสกด้วยคาถาอาคม พอครบ ๗ ไฟเทลงในสมุดข่อยรอให้เย็นตัวจึงตัดเป็นแผ่นเพื่อทำตะกรุดหรือไม่ก็เทลงในแม่พิมพ์เพื่อจะได้พระตามที่ต้องการ …หลวงพ่อเนียมมรณะภาพเมื่ออายุ ๘๐ ปี ตรงกับ พ.ศ.๒๔๕๒ โดยมรณะภาพในลักษณะเหมือนพระปางไสยาสน์ นับเป็นพระสงฆ์องค์แรกของเมืองไทยที่มีการบันทึกว่ามรณะภาพเช่นนี้ดอกนี้เก่าถึงยุค สภาพร้อยเปอร์เซ็นต์ ตัวจริงรับประกันแท้ทุกสนาม ส่งประกวดที่ 1 อย่างเดียวเกร็ดในการดูกระกรุดของหลวงพ่อเนียมนอกจากจะดูลายถักอายุของรักแล้วนั้นจุดที่สำคัญคือเวลาส่องเนื้อตะกั่วจะมีเกร็ดเงินอยู่ในเนื้อตะกั่วเหมือนเนื้อพระกรุชินเงินครับ เอาเป็นว่าถ้าดอกนี้อยู่ในมือเซียนใหญ่หลักแสนครับแต่ผมไม่ใช่เซียนใหญ่จึงอยู่ในหลักหมื่นครับ ดอกนี้รับประกันความแท้ครับเก๊คืนเงินเต็ม