จะใจคนใจใคร.....ก็ใจเขา
จะให้เหมือนใจเรา.....กะไรได้
เมื่อต่างคน...ต่างคิด...ต่างจิตใจ..
จะยึดมั่นทำไม...กับใจคน..
เมื่อเห็นแท้...รู้เท่าใจเราท่าน...
คือสังขาร....ปรุงแต่ง....ทุกแห่งหน
มันเปลี่ยนแปร....แปรเปลี่ยน....และเวียนวน....
โอ้....ใจคน.....เกินคาด......ประหลาดจริง.............
(นานาจิตตัง....)
การให้อภัยคือสิ่งที่ประเสริฐที่สุด....ที่มนุษย์พึงมีให้แต่กัน.....
|