มหาว่านยาสัก รป รูปแม่นาง อูเป่ม พม่าไทยใหญ่ ลงรักชิ้นนี้อายุนับร้อยปี ปัจจุบันนี้ศาสตร์ในการสร้างยาของทางพม่า สูญหายไปตามกาลเวลามากขึ้น เหลือเพียงไม่กี่สำนักที่จะสำเร็จและสามารถสร้างยา 
 ที่เมืองเกงตอง มีหมู่บ้านแห่ง หนึ่งตั้งอยู่ระหว่างแม่น้ำสาละวินกับแม่น้ำ เต็ง เป็นหมู่บ้านขนาดใหญ่ และมีครอบครัวหนึ่ง ที่ร่ำรวยมากถึงขั้นเป็นเศรษฐี มีลูกชายเพียง คนเดียวชื่อ ขุนสามลอ จึงเป็นที่รักและ หวงแหนของพ่อแม่ เฝ้าทะนุถนอมเลี้ยงดูมา จนเติบใหญ่เป็นชายหนุ่มรูปงาม เป็นที่หมาย ปองของสาว ๆ ในหมู่บ้าน ในบรรดาสาวงาม เหล่านั้น มีคนหนึ่งชื่อนางอูแปม ที่หมั่น ไปมาหาสู่ ปรนนิบัติรับใช้เศรษฐีทั้งสามีภรรยา จนเกิดความพอใจอยากได้นางมาเป็นคู่ ของลูกชาย แต่ขุนสามลอไม่ได้รักนางเพราะ รู้ว่าเมื่ออยู่ลับหลังท่านเศรษฐีแล้ว นางอู แปมไม่มีอะไรดีเลย พูดก็ไม่ไพเราะ กิริยา มารยาทก็ไม่เรียบร้อย ทำการงานอะไรก็ไม่ เก่ง ขุนสามลอจึงหาทางหลีกเลี่ยงโดยบอกกับ พ่อแม่ว่าตนอายุยังน้อยยังไม่อยากมี ครอบครัว อยากเดินทางไปค้าขายต่างเมืองเพื่อ หาประสบการณ์และหาเงินด้วยตนเองให้ได้ เสียก่อนพ่อแม่ขุนสามลอก็อนุญาตและลงทุนให้ โดย จัดสิ่งของบรรทุกเกวียนพร้อมวัวและบริวารเป็นจำนวน มาก ออกเดินทางไปค้าขายตามเมืองต่าง ๆจน ถึงเมืองกึ๋ง ขุนสามลอรู้สึกพอใจเมือง นี้มากจึงปักหลักค้าขายที่เมืองนี้เป็นเวลา นาน จนวันหนึ่งได้ไปขายชาที่บ้านหลัง หนึ่งซึ่งเป็นบ้านของชาวบ้านธรรมดา ครอบครัวนี้ มีลูกสาวคนหนึ่งชื่อนางอูเป่ม เป็น สาวงามน้ำใจดี กิริยามารยาทเรียบร้อยเป็นที่ ต้องตาต้องใจขุนสามลอยิ่งนัก จึงติดต่อ กันเรื่อยมา นางอูเป่มก็ต้อนรับขับสู้ เป็นอย่างดี ในที่สุดขุนสามลอก็มาสู่ ขอตกลงแต่งงานเป็นสามีภรรยากัน ทั้งคู่ รักกันมากอยู่กินกันอย่างมีความสุข ไม่ นานนางอูเป่มก็ตั้งท้อง ขุนสามลอดีใจ เป็นที่สุดอยากจะกลับไปบอกข่าวพ่อแม่ ของตน ประกอบกับจากบ้านเมืองมานานจึงคิด จะกลับไปเยี่ยมสัก 1 เดือนแล้วจะกลับมา อยู่กับนางอูเป่มตลอดไป
แล้วขุนสามลอพร้อมกับบริวารส่วนหนึ่งก็เดินทาง ไปถึงบ้านเมืองของตน ทำให้พ่อแม่ดี ใจมากที่ลูกกลับมา แต่ก็ไม่ลืมความ ตั้งใจเดิมที่จะให้ขุนสามลอแต่งงานกับ นางอูแปม แม้ว่าขุนสามลอจะได้บอกกล่าว ว่าตนมีเมียที่กำลังตั้งท้องและตั้งตา คอยอยู่ที่เมืองกึ๋ง แต่พ่อแม่ก็ไม่ ยอมเข้าใจและไม่ยอมรับรู้ใด ๆ ทั้ง สิ้น เศรษฐีกักขังขุนสามลอไม่ให้ออกจากบ้าน ไปไหน เพื่อจะได้ใกล้ชิดกับนางอูแปม ที่พยายามมาเอาอกเอาใจจะได้ไม่คิด กลับไปหานางอูเป่ม แต่ขุนสามลอก็ ไม่เคยลืมนางได้เลยทั้งไม่คิดชอบนาง อูแปมแม้แต่น้อย 
หนึ่งเดือนผ่านไป ถึงเวลาที่ขุนสามลอจะกลับ ไปหานางอูเป่มเมียรักที่เมืองกึ๋งแต่ ก็ไม่ได้กลับทำให้นางคิดถึงและเป็น ห่วงมาก นางจึงขออนุญาตพ่อแม่เดินทางไป หาขุนสามลอ พ ร้อม คนใช้ผู้หญิง อีกสองคน เมื่อมาถึงบ้านขุนสามลอเศรษฐีทั้ง สองโดยเฉพาะแม่ของขุนสามลอรู้เข้าก็ตั้ง ข้อรังเกียจ หาทางกลั่นแกล้งต่าง ๆ นา ๆ ให้นางได้รับบาดเจ็บ กระทบกระเทือนถึงลูกใน ท้อง จนนางทนไม่ได้ และไม่มีโอกาสได้ พบกับสามีเลย นางจึงตัดสินใจเดินทาง กลับบ้านของตน เมื่อขุนสามลอรู้ว่าเมียตาม มาก็ดีใจรีบมาหาเมีย ไดัพบแต่ รอยเลือดตั้งแต่หัวบันไดเป็นทางไป รู้ว่า นางจากไปเสียแล้วก็รีบควบม้าตามไป
ฝ่ายนางอูเป่มเดินทางมาอย่างทุลักทุเลถึงกลาง ทางก็คลอดลูกด้วยความลำบาก แต่ลูกของนาง ตายตั้งแต่อยู่ในท้อง ตัวเขียว ซึ่งโบราณถือ ว่าถ้าทิ้งลงน้ำจะกลายเป็นปลา ถ้าวาง บนบกจะกลายเป็นกบหรือเขียด นางจึงนำ ลูกไปวางไว้บนตอไม้และสั่งไว้ว่า ถ้าลูกคิดถึงพ่อก็ขอให้เรียกหาพ่อ ของเจ้า ต่อมาลูกของนางกลายเป็นนกเรียก หาพ่อว่า " ต้องรอ ๆ ๆ ๆ" ตั้ง แต่นั้นมาส่วนนางอูเป่มเดินทางกลับถึง บ้านก็ตรอมใจตาย ขุนสามลอตามไปเห็นดังนั้น จึงใช้มีดแทงตัวตายตามและให้วางศพ เคียงคู่กันกับนางอูเป่ม ฝ่ายแม่ขุน สามลอรู้ข่าวลูกตายก็ตามมา เห็นศพทั้ง สองเคียงข้างกันก็ไม่ยอม ด้วยความเกลียดชัง นางอูเป่ม จึงใช้ไม้คานกั้นไว้เพื่อ ไม่ให้พบกัน ทั้งสองคนเมื่อตายไปก็ ไปเกิดเป็นดาวสามลอบนท้องฟ้า รวมทั้งดาว ไก่และดาวหมา