มีดแหก หรือที่เขามักเรียกกันว่า "มีดหมอ" ซึ่งหมอเมืองล้านนามักนำติดตัวไปด้วยทุกครั้งเวลาไปหาคนไข้

คาถาที่ใช้แหกมักใช้ดังนี้

1. เวสสุวัณณะราจา สุวัณณะเวสสะปัสสะติ
2. ต๋าถาอาวุธา จัตต๋าโรอาวะ
3. ทาโรเก๋ อาวุนันติ ทันติ
4. หัตถานัง เสตตว๋า สันติ มรณัง
...... วิธีการคือ เอาหัวไพลมาฝนใส่น้ำสะอาดใส่ขันน้ำ แล้วเสกด้วยคาถา ๔ บทนี้
แล้วใช้มีดแหกชุบน้ำไพลที่ฝน แหกไปตามร่างกายที่มีอาการปวด

... เวลาที่เราใช้มีดแหกลูบไปตามร่างกาย (ภาวนาคาถาทั้ง ๔ บทไปด้วยเรื่อย ๆ) ถ้าไม่มีอะไรผิดปกติก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น
... แต่ถ้ามีสิ่งผิดปกติ มีดแหกจะเกิดแรงดึงดูดขึ้นแถว ๆ ร่างกายส่วนนั้น

คราวนี้เราก็เป่าคาถาทั้ง ๔ บท หรือคาถาอื่น ๆ ที่ใช้ทางปราบหรือไล่ ลงไปพร้อมกับใช้มีดแหก แหกไปเรื่อย ๆ โดยค่อย ๆ ไล่ให้ออกไปทางปลายมือหรือปลายเท้า

... บางรายที่ออกยาก ๆ ก็อาจสวดไหว้สาคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ สวดชุมนุมเทวดา เชิญครูบาอาจารย์มาช่วย แล้วว่าคาถาสู้กันต่อไป ปลุกปล้ำเอาไห้ออกให้ได้

...เมื่อออกไปหมดแล้ว (สังเกตุจากมีดแหกไม่ดูดร่างคนป่วยแล้ว) ใช้มีดแหกปัดเขี่ยให้สิ่งลี้ลับที่ออกไปกระเด็นไปไกล ๆ ทางด้านที่ไม่มีคนอยู่
หลังจากนั้นค่อยเสกฝ้ายสายสิญจน์มัดผูกข้อไม้ข้อมือ รดน้ำมนต์ กราบพระ ก็เป็นอันเสร็จพิธี

.....สำหรับมีดแหก นิยมมีดที่ทำจากไม้ที่โดนฟ้าฝ่า หรือเขาควายที่โดนฟ้าฝ่า เอามาเหลาเป็นรูปมีด แล้วจารอักขระธัมม์ล้านนาด้วยคาถาทั้ง ๔ บท นำไปปลุกเสก
.....หรืออาจใช้สิ้งอื่น ๆ ที่มีพลังอิทฤทธิ์อาถรรพ์แทนมีดแหกก็ได้ เช่น งาสะเด็น (งากำจัด-งากำจาย), เขี้ยวเสือกลวง, เขี้ยวหมูตัน, นอแรด, งาช้างน้ำ, หินสะเก็ดดาว, แก้วขนเหล็ก ฯลฯ

... ได้ยินมาจากสวาตุ๊เจ้าพยุงศักดิ์ ธีรธมฺโม ในเวียงเชียงใหม่ เล่าให้ผมฟัง สรุปได้ว่า
คนล้านนาสมับโบราณไม่ได้ใช้มีดหมอที่เป็นมีดโลหะแบบภาคกลางในการแหกปัดขึดอาถรรพ์
ถ้าไม่ใช้พวกวัตถุมีฤทธิ์ต่าง ก็จะใช้ดาบ (ขนาดยากกว่ามีด แบบที่เขาใช้รบในสงครามสมัยโบราณ)
ที่เรียกว่า .....

สุดย๊อดดดดดดดดด

สุดยอดครับผม