สุบินนิมิต

อยู่มาวันหนึ่งท่านบังเกิดสุบินนิมิตว่า  “ได้เดินออกจากหมู่บ้านหมู่บ้านหนึ่ง  มีป่า  เลยป่าออกไปก็ถึงทุ่งเวิ้งว้าง  จึงเดินตามทุ่งไปได้เห็นต้นชาติต้นหนึ่งที่บุคคลตัดให้ล้มลงแล้ว  ปราศจากใบ  ตอของต้นชาติสูงประมาณ  ๑  คืบ  ใหญ่ประมาณ  ๑  คนโอบ  ท่านขึ้นสู่ขอนชาตินั้น  พิจารณาดูอยู่ว่าผุพังไปบ้าง  และจักไม่งอกขึ้นได้อีก  ในขณะที่กำลังพิจารณาอยู่นั้น  มีม้าตัวหนึ่งไม่ทราบว่ามาจากไหน  มาเทียมขอนชาติ  ท่านจึงขี่ม้าตัวนั้น  ม้าพาวิ่งไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนืออย่างเต็มฝีเท้า  ขณะที่ม้าพาวิ่งไปนั้นได้แลเห็นตู้ใบหนึ่งเหมือนตู้พระไตรปิฎก  ตั้งอยู่ข้างหน้า  ตู้นั้นวิจิตรด้วยเงินสีขาววาววับเป็นประกายยิ่งนัก  ม้าพาวิ่งเข้าไปสู่ตู้นั้น  ครั้นถึงม้าก็หยุดและหายไป  ท่านลงตรงมายังตู้พระไตรปิฎกแต่มิได้เปิดตู้ดู  ไม่ทราบว่ามีอะไรอยู่ในนั้น  แลดูไปข้างหน้าเห็นเป็นป่ารกชัฏเต็มไปด้วยขวากหนามต่างๆ  จะไปต่อไม่ได้”  เลยรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา