เครื่องรางของขลัง หลายคนบอกว่าไม่เชื่อ แต่ไม่ลบหลู่ แต่หลายคนก็เชื่อ หลังจากประสบเหตุการณ์รอดตายมาอย่างเฉียดฉิว ก็เคารพนับถือกราบไหว้ และนำมาขึ้นคอคล้องประจำกาย

"พีระศักดิ์ พอจิต" หรือ "อัยการอ๋อง" สมาชิกวุฒิสภา (ส.ว.) อุตรดิตถ์ เคยประสบกับเหตุการณ์เฉียดตายมาแล้ว เชื่อว่ามาจากการนับถือ และคล้องหลวงพ่อโกศัย วัดพระบาทมิ่งเมืองวรวิหาร ต.ในเวียง อ.เมือง จ.แพร่ รุ่นแรก ปี 2497 เนื้อทองคำ ซึ่งเป็นพระคู่บ้านคู่เมืองของชาว จ.แพร่

ปัจจุบันอายุ 46 ปี เป็นชาว อ.เด่นชัย จ.แพร่โดยกำเนิด แต่ปัจจุบันพาครอบครัวลงหลักปักฐานที่อุตรดิตถ์ ที่บ้านเลขที่ 279 ม.10 ต.ท่าเสา อ.เมืองอุตรดิตถ์ ตำแหน่งสุดท้ายก่อนลงสมัคร ส.ว.อุตรดิตถ์ คือ อัยการพิเศษประจำกรม ช่วยราชการสำนักงานอัยการจังหวัดอุตรดิตถ์ สมรสกับ นางพิณทอง พอจิต มีบุตร 3 คน น.ส.พัฐศรา, น.ส.พัณศยา, ด.ช.พิชณุตม์

จบการศึกษา นิติศาสตรบัณฑิต ม.รามคำแหง, เนติบัณฑิตไทย สำนักอบรมกฎหมายแห่ง เนติบัณฑิตยสภา, ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต(รัฐศาสตร์) ม.รามคำแหง เครื่องราชอิสริยาภรณ์ ชั้นประถมาภรณ์มงกุฎไทย (ป.ม.) และชั้นประถมาภรณ์ช้างเผือก (ป.ช.)

เริ่มรับราชการปี 2530-2532 อัยการประจำกองกรมอัยการ, 2532-2538 อัยการจังหวัดผู้ช่วยสำนักงานอัยการ จ.อุตรดิตถ์, 2538-2542 รองอัยการจังหวัดสำนักงานอัยการ จ.อุตรดิตถ์, 2542-2547 อัยการจังหวัดประจำกรม สำนักงานอัยการ จ.อุตรดิตถ์, 2547-2549 อัยการพิเศษประจำกรม สำนักงานอัยการ จ.อุตรดิตถ์ 17 ปีที่ทำงานอยู่อุตรดิตถ์ ช่วงนี้มีโอกาสเดินทางไปศึกษาดูงานด้านยุติธรรม สาธารณรัฐประชาชนจีน ปี 2543, มาเลเซียปี 2547, ด้านการศึกษา สหรัฐอเมริกา ปี 2548, ด้านงานยุติธรรม สาธารณรัฐประชาชนจีน ปี 2549

นอกจากนี้ยังเป็นอาจารย์พิเศษ มหาวิทยาลัยนเรศวร, มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์, วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี จังหวัดอุตรดิตถ์, ที่ปรึกษาสหกรณ์การเกษตรเมืองอุตรดิตถ์ จำกัด, ประธานคณะอนุกรรมการ การจ่ายเงินค่าตอบแทนตาม พ.ร.บ.หลักประกันสุขภาพแห่งชาติ จ.อุตรดิตถ์

ก่อนลงรับสมัคร ส.ว.อุตรดิตถ์ เคยลงสมัคร ส.ส.อุตรดิตถ์ เมื่อวันที่ 6 มกราคม 2544 ครั้งนั้นพ่าย แต่วันที่ 19 เมษายน 2549 ตัดสินใจลงรับสมัคร ส.ว.อุตรดิตถ์ อีกครั้ง ได้รับเลือกด้วยคะแนน 100,846 คะแนน อยู่ในอันดับคะแนนสูงสุดที่ 19 ของประเทศไทย และเป็นอัยการคนเดียวที่สอบผ่านครั้งนี้

แม้งานจะยุ่งแค่ไหนยังทำตัวสบายๆ เวลาว่างก็ร่วมงานกับชุมชน ซึ่งจะเห็นได้จาก การเป็นผู้จัดการทีมฟุตบอล กำนันผู้ใหญ่บ้าน ผู้จัดการทีมฟุตบอลคนหลวง จ.อุตรดิตถ์, ที่ปรึกษาด้านกฎหมาย มูลนิธิอุตรดิตถ์สงเคราะห์ (มอส.) จ.อุตรดิตถ์, ประธานชมรมศิษย์เก่ารามคำแหง จ.อุตรดิตถ์

ส.ว.พีระศักดิ์ กล่าวว่า เป็นคนที่ชอบสะสมพระเครื่องอยู่แล้ว และตัวเองก็เป็นชาว จ.แพร่โดยกำเนิด หิ้งพระที่บ้านมีหลวงพ่อโกศัยมากกว่า 10 องค์ จึงนำมาขึ้นคอ 1 องค์ ทำไมถึงต้องนำมาขึ้นคอ เนื่องจากประสบกับเหตุการณ์เฉียดตายด้วยตัวเอง โดยเมื่อครั้งมารับราชการเป็นพนักงานอัยการประจำสำนักงานอัยการ จ.อุตรดิตถ์ ใหม่ๆ ยังไม่มีบ้านพัก จึงต้องเดินทางไปกลับแพร่-อุตรดิตถ์ทุกวัน

"วันที่ 23 พฤษภาคม 2532 หลังเลิกงานก็ขับรถยนต์ส่วนตัวที่ออกใหม่มุ่งหน้ากลับบ้าน จ.แพร่ แต่พอถึงบ้านห้วยลากปืน ต.ห้วยไร่ อ.เด่นชัย จ.แพร่ เกิดฝนตกหนักถนนลื่น ประกอบกับถนนมีสภาพคดเคี้ยวมาก บังคับรถไม่อยู่ รู้ตัวว่ารถยนต์เสียหลัก ขณะนั้นได้นึกถึงคุณแม่ และลูกสาวคนโตตอนนั้นอายุ 2 ขวบ ขณะนี้ศึกษาอยู่ที่ คณะนิติศาสตร์ ปี 2 จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ในคอก็คล้องหลวงพ่อโกศัย ให้คุ้มครอง และปลอดภัย จึงปล่อยพวงมาลัย หาทางป้องกันตัวเอง รถยนต์ตกเขา 100 เมตร พลิกคว่ำนับรอบไม่ถ้วน"

ขณะรถยนต์เกิดอุบัติเหตุ จำได้ว่ารู้ตัวตลอดเวลา เมื่อรถยนต์ตกถึงตีนเขาแล้ว ก็อยู่ในสภาพหงายท้อง กระจกแตกทุกด้าน สภาพรถยนต์ไม่ต่างไปจากเศษเหล็ก พร้อมทั้งค่อย ๆ คลานออกจากรถยนต์ด้วยสภาพเสื้อผ้าขาดไม่มีชิ้นดี ไม่มีบาดแผลเลยแม้แต่แห่งเดียว ชาวบ้านที่ประสบกับเหตุการณ์นำส่งโรงพยาบาล แพทย์บอกว่าไม่เป็นอะไรมาก เพียงแค่ฟกช้ำดำเขียวเท่านั้น พักอยู่ที่โรงพยาบาล 3 วันก็หายเป็นปกติ

"หลังจากผมรอดตายครั้งนั้นมา เชื่อว่าเป็นเพราะบารมีของพุทธคุณของหลวงพ่อโกศัย เนื่องจากเกิดอุบัติเหตุ จ.แพร่ แต่พอได้บ้านพักก็พักอยู่ที่อุตรดิตถ์ จนลงหลักปักฐานเป็นชาวอุตรดิตถ์จนถึงปัจจุบัน ก่อนนำมาขึ้นคอ จะยกองค์หลวงพ่อโกศัยขึ้นเหนือศีรษะ ภาวนาให้ปลอดภัย ทุกครั้งที่เดินทางทั้งใกล้และไกลก็จะนึกถึงหลวงพ่อโกศัยเสมอ"

บารมีของหลวงพ่อท่าน ทำให้ผมเป็นคนดี ทำให้ผมตั้งใจทำหน้าที่ของพนักงานอัยการจังหวัดดีที่สุด เช่นเดียวกับหลังจากได้รับเลือกเป็น ส.ว.อุตรดิตถ์แล้ว ผมก็ยังนับถือหลวงพ่อท่านตลอดเวลา ผมตั้งใจจะทำหน้าที่เพื่อบ้านเมืองให้ดีที่สุด

ให้สมกับเป็นตัวแทนของชาวอุตรดิตถ์ เข้าไปทำหน้าที่ในตำแหน่งนี้

ที่มา:http://www.palungjit.com/

 เหตุการณ์นี้ เกิดขึ้น มาเมื่อ 20 ปีก่อน นางอารี พุทธหน่อแก้ว บ้านเชียงแสน อ.สารภี จ.เชียงใหม่ (ปัจจุบันขายก๋วยเตี๋ยวอยู่หน้าวัดเชียงแสนครับ) เมื่อลอยกระทงทางหมู่บ้านก็ได้จัดงานแข่งขันการทำซุ้ง ประตูป่า ป้าอารี ก็ได้ให้ความรู้มือเหมือนเช่นทุกปี ป้าอารีได้ไปตัดหาไม้และใบกล้วยเพื่อนำมาตกแต่งซุ้มประตูป่า แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นตอน ป้าแกกลับมาบ้านครับ ป้าอารีก็มีท่าทีที่เปลี่ยนไป โดยไม่เหมือนเช่นคนเดิมคือแกมีอาการเปลี่ยไปคนละคน ไม่พูดไม่จากับใคร ถามคำได้คำ นั่งเหม่อลอย สามีแก(ลุงจำรส พุทธหน่อแก้ว)จึงได้ถามไป ว่า มึงเป็นหยังอีรี ป้าแกจึงตอบสวนกับไปว่า จะไปมายุ้งกับกู แล้วก็ล้มฟุบลงไปถึงกับลุกไม่ได้เลยครับ ลุงจำรัสและญาติพี่น้องต่างตกใจได้รีบพา ป้าอารีไปโรงพยาบาลสวนดอก แต่ก็ต้องผิดหวังครับ เพราะหมอบอกว่าป้าแกร่างกาย ความดัน ชีพจร เลือด ปกติครับ ทำเอา งง กันทั้งโรงพยาบาล จึงนำป้าแกกลับบ้านด้วยความผิดหวังครับ แต่แล้วก็เหมือนมีอะไรมาช่วยครับ วันนั้นคุณ ลุงหมอวิจารณ์ เมืองลือซึ้งเป็นญาติกับป้าอารีครับได้ทราบข่าวจึงรีบขับรถมอเตอร์ไซด์มาจากบ้านปากกองกับภรรยาด้วยความเป็นห่วงครับ พอลุงหมอวิจารณ์ มาถึงก็ได้ถามถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จึงพอจะเดาเหตุการณ์ออกครับ ว่า ไม่ได้เป็นโรคอะไรหรอกคงเป็น ผีเก่าเน่าเมินที่ยังคงสิงสถิตอยู่แถวนั้นได้มา เข้าสิงเพื่อจะสื่อสารหรือบอกอะไรครับ ลุงหมอวิจารณ์จึงบอกกับลุงจำรัสว่าไป เซอาะน้ำสะอาด ๆ มาแก้วรอ เดียวจะแป๋งน้ำมนต์ฮื้อ ส่วนญาติพี่น้องบางคนไม่เชื่อว่าลุงหมอวิจารณ์จะทำให้ป้าอารีลุกขึ้นมาหายเป็นปกติได้ จึงได้พูดท้าทายลุงหมอว่า ถ้ามึงเอาอีรีลุกได๋นา กูจะไหว้เผียวขี้มึงปุ๊น พอลุงจำรัสเอาน้ำใส่แก้วมาลุงหมอวิจาร จึงหวักเหรียญรุ่น 3 ออกจากกระเป๋าเสื้อมาอาราชธนาแล้วแกว่งเหรียญ รุ่น 3 ในแก้วน้ำ 3 รอบ แล้วบอกลุงจำรัสว่าเอาไปฮื้ออีรีกิ๋นถ้ามันบ่ากิ๋นเอาหดหน้ามันเลย ป้าอารีไม่ยอมกินน้ำมนต์จริงๆครับลุงแกเลยสาดเข้าเต็มหน้าเลยครับ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็ทำเอาทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ถึงกับอึ่ง ครับ เพราะว่าป้าอารีลุกขึ้นเฉยเลยแล้วถามว่า สูเขามายั้งกันบ้านกูปะล้ำปะเหลือเนียะ นี่แหละครับประสบการณ์ของเหรียญรุ่น 3 ของท่านพระครูสิริธรรมโฆษิต แห่งวัดปากกองที่ลูกเคารพยิ่ง...............................................

ขอขอบคุณป้าอารี เจ้าของเหตุการณ์ ลุงจำรัสและลุงหมอ วิจารณ์ เมืองลือ ลูกศิยษ์เอกของครูบาสิงห์แก้ว เจ้าของเหรียญประสบการณ์ครับ

สุดท้ายนี้ผมขอยกคำพูดคำพูดหนึ่งของครูบาสิงห์แก้ว มาเป็นการเตือนสติกันสักหน่อยนะครับ ว่า "กั๋นผีไว้ก่อน ของบ่าหันตั๋ว"

......ประสบการณ์ตรง ของพี่แป๊ะ ป่าเหมือด ที่มีเกี่ยวกับหลวงพ่อปากกอง โดยตรง มีพนักงานหญิงในบริษัทที่พี่แป๊ทำงานอยู่ เป็ฯคนขวัญอ่อน ผีสิงบ่อย วันนั้นผีเข้า พนักชายก็พาเข้าไปวัดแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ติดกับบริษัท พาไปหาท่านเจ้าอาวาส เจ้าอาวาสทำยังไงก็ไม่ออก พอดีพี่แป๊ะเข้ามา ก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้น พอรู้ว่าโดนผีเข้าสิง พี่แป๊ะก็ไม่รีรอ ล้วงตลับพระคู่ใจ ออกมาบังเอิญวันนั้น มีแต่รูปถ่าย4pของหลวงพ่อครูบาสิงห์แก้ว ใบเดียว ก็เอามาคล้องคอให้พนักงานหญิงคนนั้น ผีร้องออกทันที จากวันนั้นเป็นต้นมา ท่านเจ้าอาวาสและพี่แป๊ะ ต่างก็เป็นศิษย์สายตรงของหลวงพ่อครูบาวัดปากกอง และรูปที่เอาไปคล้องคอให้พนักงานหญิงคนนั้น พี่แป๊ะยังไม่ได้คืน ผมว่ายกให้น้องเขาไปเถอะครับพี่แป๊ะ เพราะเหตูนี้เองที่ทำให้พี่แป๊ะศรัทธาหลวงพ่อปากกอง ถ้าเจอพี่แป๊ะลองถามแกดูนะครับ พี่น้อง ขอบคุณครับ......

ปล.(ขออนุญาตนะครับพี่แป๊ะ ที่ยืมประสบการณ์มาลงโดยไม่ได้บอกล่วงหน้า หวังว่าคงจะไม่โกรธกันนะครับ)

ท้่ายที่สุดนี้ขอนำวาจาสิทธิ์ของท่านครูบาปากกอง ที่กล่าวไว้ว่า ถ้าข้าต๋าย เขาจะเสาะหาข้า