ขณะนั้น ผมยังเด็กอยู่ ด้วยความที่เป็นเด็ก ย่อมจะชอบสิ่งที่เด็กๆชอบ เช่นกัน สมัยนั้น รถถีบจักรยานสามล้อในเต้นท์ทรงกลม ย่อมเป็นที่โปรดปานสำหรับเด็กอย่างผมเป็นอันมาก และก็โชคดีอะไรปานนั้น ไม่รู้ผมได้เงินมากจากไหนประมาณ ยี่สิบบาท จำไม่ได้แน่ชัด มีหรือครับจะอยู่เฉย ไปวัดซิครับ เงินเท่านั้น มีความสุขกับการได้ขี่จักรยานหลายๆรอบอย่างแน่แท้
เมื่อถึงวัด ย่อมจะผ่านร้านตั้งตู้จำหน่ายวัตถุมงคลต่างๆ สมัยนั้น แม้ผมจะเด็ก แต่สมเด็จวัดระฆัง ก็คุ้นหูผมอยู่แล้ว ผมไม่เข้าใจกับสมเด็จที่อายุเป็นร้อยปีหลอกครับ เข้าใจอย่างเดียวสมเด็จวัดระฆังเป็นที่ต้องการ
ขณะผ่านร้านพระ เอาซักหน่อยแวะดูพระหน่อย เจอเลยครับ สมเด็จวัดระฆัง องค์ที่โชว์อยู่นี่แหละครับ และก็แปลกมีอยู่องค์เดียวเท่านั้น
พอเห็นเป็นสมเด็จวัดระฆัง เข้าใจในทันทีนะตอนนั้นว่าหายาก ไม่รู้หลอกครับว่าของเก่าหรือของใหม่ แม้จะเด็กแต่ก็อยากได้ จึงถามร้านขายพระ ได้ทราบว่า เป็นสมเด็จฯ อนุสรณ์ 100 ปี พิมพ์แจกกรรมการ ก็รู้เท่านั้น ไม่รู้หลอกว่ามันมีหลายพิมพ์ รู้แต่ว่าเป็นสมเด็จ ด้วยความที่อยากได้ ถามราคาเสียหน่อย คำตอบที่ได้รับ คือ ยี่สิบบาทนี่แหละครับ โอ๊ะ อะไรจะพอดีกับเงินที่ผมมีอยู่ ณ ขณะนั้นพอดิบพอดี
|